We gaan naar Spanje !!

Daar staan we dan in de druilende regen met een flesje bubbels (Aldi) bubbels van de makelaar; 1 oktober en we hebben zojuist ons huis verkocht.

Het verhaal begint eigenlijk al begin maart 2024, als we een bezoekje brengen aan Valencia. De stad, het mooie weer en de relaxte Spaanse sfeer kunnen ons wel bekoren. We hebben het al langer gehad om “ooit “ naar een warm land te verhuizen; maar wanneer is ooit? Dat kan ook nu zijn!

Thuis beginnen we eens de verschillende sites te bekijken om te zien wat een huis in Spanje nu moet kosten. Omdat we natuurlijk niet op onze lauweren kunnen rusten en ook daar een boterham moeten verdienen hebben we wel een aantal wensen. Ons plan is het geven van verschillende workshops en trainingen al dan niet in combinatie met logies.  Het eerste plan om een soort B&B te beginnen laten we snel varen na het doorwerken van diverse websites. De lijst met regeltjes hiervoor is langer dan een rol toiletpapier….. niet te doen

Gevonden!

Uiteindelijk vinden we een huis in het plaatsje Pedralba dat aan onze wensen voldoet ( zwembad; zes slaapkamers, twee woonkamers  en een grote tuin) en na wat telefoontjes en appjes met de makelaar maken we een afspraak om te gaan kijken. Begin mei stappen we weer op het vliegtuig… vol verwachting klopt ons hart. We hebben drie huizen uitgezocht die eventueel in aanmerking komen. Huis 1 is een dikke tegenvaller; de hoofdprijs voor een onderkomen geval, die valt dus af. Dan komen we bij het huis waar we stiekem al een beetje verliefd op waren. Voor de poort weten we het eigenlijk al! Een prachtig landhuis dat ook zo in Toscane had kunnen staan. Voor de vorm bekijken we huis 3 nog, maar in ons hart weten we het al; deze ( nummer 2)  gaat het worden. We brengen een bod uit; de verkoper sputtert nog wat voor de vorm en dan is het prijs, het huis is van ons!

Dan breekt er een hectische periode aan;  heel veel regelen en uitzoeken; uiteraard moet ons huis in Nederland in de verkoop. Soms heb je een mazzeltje nodig; binnen drie dagen hebben we een koper. Ondertussen maken een tijdspad en spreken met de Spaanse verkopers af dat op 10 oktober de overdracht zal zijn. Gelukkig hebben we een Spaanse dame gevonden die perfect Engels spreekt (dat wil ze weten ook) en voor ons de papierwinkel regelt. Want ja; de Spanjaarden zijn gek op formulieren en stempels!

Oeps!

Terug naar 1 oktober en de druilregen…. Een beetje ontheemd staan we met het flesje bubbels. We hebben besloten om maar gelijk naar het zuiden te rijden en te zien hoe ver we komen. Dat blijkt niet verder te zijn als Brasschaat vanwege een dikke file bij Breda. Mocht iemand daar ooit een Villa willen kopen waar het dorp zo bekend om is; niet doen, saaiste straat ever! We worstelen ons door Frankrijk heen en lopen leeg op de tolwegen, maar uiteindelijk zijn we in Spanje. We hebben nog een week over en landen in een soort van pension na een hoop zoek- en app werk. Gelukkig in de buurt van ons nieuwe huis zodat we de omgeving een beetje kunnen bekijken. Ook hier weer veel bellen en appen omdat de opleverdatum steeds verschuift! Geeft een beetje stress omdat de verhuizers de 11^e voor de deur staan. Later leveren kan wel maar kost wel even €1000,- extra en drie weken wachten. Na veel overleg kan het dan toch de 10^e pffffff.

En dan:

Zo snel als de overdracht in Nederland ging….tja, wat is twee uur op een mensenleven? De verkopers maken er een feestje van en komen negen man sterk opdraven! Uiteindelijk hebben we dan een vaag setje sleutels. In ons nieuwe huis blijkt (naar goed Spaans gebruik) de hele inventaris van lamp tot tandenborstel en onderbroek nog aanwezig. Ondertussen is de verkopende partij nog maar 4 man sterk, maar ze komen even afscheid nemen van het huis! In rap Spaans krijgen we uitleg over het zwembad. Nu ja, dat zoeken we later wel uit.

Wij zitten behoorlijk op hete kolen, want we hebben nog een klein etmaal voor onze eigen spullen geleverd worden. We besluiten de hele santenkraam in een woonkamer te duwen om ruimte te maken. We hebben nog net tijd om boven een slaapkamer vrij te maken en storten total loss op ons luchtbed. De levering van onze spullen gaat snel en efficiënt. Gelukkig zijn de verhuizers niet te beroerd om even te helpen met een weerbarstig meubelstuk zodat we een klein beetje ruimte hebben. Dan begint het grote uitruimen wat betekent dat we drie complete inventarissen (twee Spaanse families en onze eigen spullen) moeten versjouwen. Uiteindelijke hebben we 16 (!!) bedden naar buiten gedragen.

Spanjaarden hebben een eigenaardig gevoel voor kleur. De ruimte die onze woonkamer gaat worden is in een soort geel geschilderd. Geen mooi geel, maar de kleur van 25 jaar dikke sigaren roken met de ramen dicht. Het andere deel heeft ongeveer de kleur van wat baby’s in de luier leggen als ze niet lekker zijn. Gelukkig heeft het dorp een soort bouwmarkt dus we slaan eerst een paar emmers witkalk in om daar wat aan te doen.

DANA:

Zo ploeteren we dag in dag uit soort en langzaam komt de boel weer op kleur. Eigen spulletjes in de woonkamer en het begint alweer te lijken op het laatste huiselijke huis (quiz vraag… van wie?)

 Maar dan DANA! Terwijl we saampjes mijn verjaardag vieren op de 29e begint het te regen. Dan komt er nog meer regen en een enorme onweerbui….. om 20:00 uur knipperen de lampen en valt de 4-G uit. Even later valt de stroom uit en is het op de bliksem na aarde donker. Nu ja; het zal morgen wel weer werken. De volgende morgen werkt er helemaal niets! Van onze Engelse buurman horen we dat de toegangsweg naar ons “buurtje” versperd is. Typisch Engels gevoel voor understatement; de weg is helemaal weg!  De dag erna gaan we eens een ommetje maken en we schrikken ons een ongeluk. De rivier Turia, normaal een kalm kabbelend riviertje is veranderd in een kolkende watermassa. De voetgangersbrug naar het dorp is totaal verdwenen; de autobrug mist een complete rijbaan! In de rivier spoelen enorme bomen als papieren bootjes voorbij.

Het dorp zelf heeft een watermassa van zo’n 2,5 meter hoog te verwerken gekregen. Een hoop inwoners zijn letterlijk alles kwijt; de straten zijn bedekt met een dikke laag modder. Onbeschrijfelijk wat een ravage. Gelukkig hebben we een aantal mensen blij kunnen maken die alles kwijt waren met onze bedden, koelkasten en meer huishoudelijke spullen. Schrijnende verhalen gehoord…..

Ondertussen is het november geworden en blijven we stug doorklussen; het appartement en de kamer krijgen langzaam vorm. Voor de badkamers hebben we een loodgieter nodig en zowaar lopen we Dirk tegen het lijf. Een Nederlandse loodgieter, die ook nog tijd heeft! Tussen de bedrijven door lopen we (natuurlijk) tegen allerhande regelzaken aan. Spanjaarden zijn redelijk bureaucratisch; voor de meest simpele dingetjes heb je een vergunning nodig. Gelukkig heeft de Spaanse dame die ons geholpen met de aankoop van  het huis hier ook verstand van en loopt met ons de diverse  instanties af; zo komt het allemaal wel voor elkaar. Haast hebben Spaanse ambtenaren niet en mede door de overstroming loopt alles een paar weken vertraging op…..tranquilo is het devies.

Ondanks alle regel- en klus dingetjes maken we geregeld tijd om even uur uurtje van het zonnetje te genieten. Wat is er nu fijner dan ’s morgens op  je eigen terras een kopje koffie te drinken in het zonnetje bij zo’n 18C. In december lekker in een T-shirt lopen, daar doe je het voor.

Inmiddels is het januari ’25 en zijn de grootste dingen binnen wel klaar. De 29^e komt de loodgieter en gaan we de puntjes op de i zetten. Daarna komen de buiten dingetjes aan de beurt; de eerste paar jaar hebben we nog werk genoeg !

Loodgieter

Vrolijk maakt de loodgieter zijn opwachting met zijn maatje….. onwaarschijnlijke combi van een Amsterdammer en een Brabander. Samen beginnen ze goedgemutst een enorme teri… zooi te maken van ons huis! Nu ja; eerst een rommeltje voordat het mooi kan worden. Ondertussen proberen we allerhande badkamer spullen te bestellen; ook weer een leuke uitdaging! Bestellen gaat wel maar het bezorgadres is even een puzzel. Sommige dingen zijn even iets minder duidelijk als je niet in een stad woont. Uiteindelijk komt het goed en is alles keurig geleverd.

Dikke pech

Tussen de bedrijven door proberen we ons campertje op Spaans kenteken te krijgen; niet te doen! Via-via komen we in contact met Jose; half Spaans , half Nederlands. Helaas moet hij ons vertellen dat alles wat niet origineel af fabriek is geleverd op of aan een auto standaard is afgekeurd. Jammer voor ons campertje, maar wij moeten op zoek naar een andere auto. Na de DANA is het halve wagenpark in de regio weggespoeld, maar gelukkig vinden we snel iets anders. ( te groot en veeeel te duur, maar je moet wat). Na de koop moet je zo’n koets op je naam zetten. Wat in Nederland een klusje is van 10 minuten kost in Spanje gewoon twee uur en een veelvoud aan kosten. Ach, tranquilo het hoort erbij.

Voorjaar!!

Ondertussen is het april geworden; we zijn nu bijna een half jaar in Pedralba! Mensen wat vliegt de tijd. Het bovenstaand verhaaltje is maar een korte samenvatting van wat er allemaal gebeurd is en wat we hebben meegemaakt. In ons huis zijn de grootste klussen klaar; nu gaan we buiten verder. De meest dringende dingen zoals een instortend houtopslagje hebben we al aangepakt, maar er zijn nog veel klussen om te doen. Voor en achter hebben we een balkon van zo’n 8m2.  Begin van het jaar met de hogedrukspuit zo’n 40 jaar ellende weggespoten van de balkons, maar het schilderen van het hekwerk is een enorme geduld klus. Wederom.. tranquilo.  

Eind April komen onze eerste gasten proef logeren. Familie, dus geen extreme eisen… Wel goed dat er andere ogen meekijken. Voor die tijd moet er nog wel het een en ander gebeuren. Het zwembad is onze volgende klus. Die moet leeg en schoon; daarna weer vullen en opwarmen voor de zomer. Het uitvlooien hoe een en ander werkt is nog wel even een ding, maar ook dat komt goed.

Al met al hebben we avontuurlijk half jaar achter de rug! Een avontuur is het zeker; we leren elke dag weer bij. Spanjaarden zijn een vriendelijk volk en niet te beroerd om te helpen. We voelen ons hier op onze plek en hopen dat onze toekomstige gasten dat ook voelen!

Groetjes, Walter en Marion. Casa Palmera Pedralba